به گزارش پایگاه خبری آهننیوز، براساس آمار ۲۸ درصد معادن بخش خصوصی غیرفعال هستند. در همین راستا آمار وزارت صنعت، معدن و تجارت میگوید بالغ بر ۱۰ هزار و ۵۰۰ معدن در کشور وجود دارد که بیش از ۴۵۰۰ واحد آن غیرفعال است. بهطور قطع راهاندازی این معادن راکد که عمده آنها در مناطق کمتر برخوردار کشور واقعند، اشتغالزایی خوبی به همراه دارد و در رشد و توسعه این مناطق تاثیرگذار خواهد بود، این در حالی است که ایران از نظر ذخایر شناسایی شده که سابقه آن مربوط به نیم قرن گذشته است، در بین ۱۵ کشور شاخص جهان جای دارد. کشور ما نزدیک ۶۰ میلیارد تن ذخیره معدنی دارد که نزدیک ۴۰ میلیارد تن آن قطعی و بقیه احتمالی است؛ شاخصی که ایران را بهعنوان یک کشور معدنی معرفی میکند.
در این راستا کورش شعبانی، رئیس کمیته اکتشاف خانه معدن در رابطه با مشکلات معادن و فرازوفرودهای اشتغال در این حوزه گفت: گفته میشود بیش از ۴۰ هزار میلیارد تومان نقدینگی در دست مردم است، اما بخش معدن تاکنون در جذب این سرمایه سرگردان بسیار ناموفق عمل کرده است. در توسعه نیروی انسانی، سرمایهگذاری در بخش اکتشاف، سروسامان دادن به وضعیت ماشینآلات و حقوق دولتی چه کاری انجام شده است؟ آیا برای اجرای طرح ملی مسکن که از مهمترین وعدههای دولت است، نیازمند مصالح ساختمانی و منابع معدنی نبوده و نیستیم؟ چرا از مشورت صاحبنظران و فعالان حوزه معدن استفاده نشد؟ چرا یک بار پرسیده نشد چرا فعالان حوزه معدن این همه فریاد میزنند؟
باید گفت حوزه معدن مدتی است بسیار پرتلاطم و پرخبر شده که ناشی از تلاطم همه زیرمجموعههای وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت است. در زمینه معدن باید گفت از ابتدای کار دولت، سامانه کاداستر غیرفعال شد و این تعطیلی بیش از ۶ ماه ادامه داشت و در این مدت، توسعه اکتشاف و شروع برخی فعالیتهای اکتشافی بهطورکامل متوقف شده بود، مزایدههای معدنی برگزار نمیشد، واردات ماشینآلات هر روز با یک مشکل روبهرو میشد. اخبار ضد و نقیض، قوانین و دستورالعملهای دستوپاگیر و هزاران گرفتاری کوچک و بزرگ، حوزه معدن را متلاطمتر از قبل و لطمه بزرگی به این بخش وارد کرده است. ما بهشدت به توسعه در بخش معدن نیازمندیم. اشتغالزایی، ارزآوری و تامین نیاز داخلی و ظرفیتهای دیگر بخش معدن برای رشد و توسعه کشور ما ضروری است؛ بنابراین باید سرمایهگذاری در این بخش دهها برابر شود و دولت توجه خود را در این زمینه بیشتر کند.
پایان پیام/ ف
نظر شما